Vaak willen
leerkrachten wel meer aan cultuureducatie doen, maar weten ze gewoon niet hoe
ze dit moeten doen. Ze zijn zich er niet van bewust hoeveel mogelijkheden er
nou eigenlijk voor cultuureducatie zijn en zullen dus ook niet gauw zelf het
initiatief nemen om dit uit te zoeken. Het Stedelijk Museum Zwolle leek hier
ook moeite mee te hebben: basisscholen blijven eerder weg dan dat ze komen.
Waar ligt dit eigenlijk aan en hoe kunnen wij er voor zorgen dat de
communicatie tussen instellingen en basisscholen beter verloopt? Het Stedelijk
Museum Zwolle is nieuwsgierig naar wat toekomstige leerkrachten en ICC’ers van
het educatief materiaal vinden dat het museum te bieden heeft. Wij, de
studenten van de KPZ, kregen de uitgelezen kans om een kijkje te nemen in het
educatief materiaal van het museum.
Het was een mooie
gelegenheid voor beide partijen: het museum kreeg feedback van aankomende
leerkrachten en ICC’ers en de studenten konden educatief materiaal bekijken wat
zij later kunnen gebruiken voor hun eigen basisschool. Het is goed dat de KPZ
ons laat inzien wat verschillende instellingen ons kunnen aanbieden, en dat het
zeker veel meer instellingen zijn dan wij denken.
In het Stedelijk
Museum Zwolle werden de studenten in kleine groepen verdeeld om het educatief
materiaal te bekijken. Er waren verschillende opdrachten, ontworpen op niveau
van de leerlingen. Ik kreeg met mijn groep de kans om het project ‘Deksels’
te bekijken. Voor de projecten liepen wij naar het oude gedeelte van het
museum: het Drostenhuis. Een sfeervol woonhuis, gebouwd in 1551, met prachtige
en elegante elementen uit die tijd. Bij ons project hoorde een bosje sleutels: een spannend begin!
Het project begon
in de salon, waar wij een kist vonden op de grond. Op de kist lag een brief van
Roderick, die wij normaal aan de kinderen zouden voorlezen. Bij de brief zat
een rebus die wij moesten oplossen, zodat wij er achter zouden komen welke
sleutel wij voor de kist moesten gebruiken. In elke kist zat weer een kleinere
kist verstopt, die pas kon worden geopend met een sleutel na het goed uitvoeren
van een opdracht. De laatste sleutel leidt naar een schatkistje in het museum,
waar een kleine verrassing in zit voor de kinderen. Tijdens het project zijn de
leerlingen ook nog eens bezig met de onderdelen drama, beeldend en cognitief,
dus er is sprake van een mooie afwisseling.
Wij mochten als
studenten feedback geven op het educatief materiaal dat wij tijdens ons bezoek
hebben bekeken. Dit was erg interessant, omdat wij zelf ook bijvoorbeeld leren
om kritisch te kijken naar methodes, en dus ook ander educatief materiaal.
Hieronder is onze feedback te lezen.
Als eerste vonden
wij het project ontzettend leuk! Zelfs wij als ‘volwassenen’ werden enthousiast
en konden niet wachten om aan de slag te gaan. Het is vooral door de lay-out
zeer aantrekkelijk en zal de leerlingen dus motiveren. De doelgroep die wij
hadden verwacht bij dit project was groep 6/7, dus wij zaten redelijk dichtbij.
Er wordt dan ook door ons verwacht dat deze opdracht goed zal aansluiten.
Dit project zou je ook prima met een groep 7/8 kunnen uitvoeren, alleen zullen
de vragen in dat geval wel uitdagender moeten zijn. Er wordt ook gebruik
gemaakt van verschillende werkvormen, wat heel sterk is. Leerlingen worden ook
naar andere plekken gebracht, wat het nog interessanter maakt. 
Naast ons
enthousiasme hebben wij ook nagedacht over eventuele verbeteringen, zodat de
opdracht nog mooier, leuker of beter zou kunnen worden gemaakt. De punten waar
wij aan hebben gedacht zijn:
- Over de eerste
brief: houd meer informatie achter (zoals de verschillende kisten en de
schat op het eind) om het nog spannender te maken. Het is al een spannende zoektocht,
maar in de brief wordt al veel verklapt, waar je juist nog meer motivatie mee
zou kunnen bereiken. Laat de kinderen vooral zelf ontdekken in plaats van
sommige onderdelen al voor te kauwen. Zo zal er meer verbazing en verwondering
zijn bij dit leuke project.
- Over de
brieven: voor de brief kan ook nog worden gedacht aan 'oud' taalgebruik, om
zo nog meer aan te sluiten op de realiteit. Voor de kinderen is dit ook even
gek: het is iets dat ze niet kennen en ze zijn vast benieuwd naar een aantal
nieuwe (oude) woorden.
- Over het
verhaal in het algemeen: Het
verhaal is heel leuk. Zelf zaten wij te denken of het niet nog leuker wordt
als het verhaal nog realistischer zou zijn. Wij begrepen zelf van het verhaal
dat het over twee jonge kinderen ging. Ons leek het leuk als het verhaal nog
meer zou aansluiten op de realiteit, met volwassen van vroeger. Het is op dit
punt maar net waar je voor kiest: aansluiten op de leeftijd van de kinderen of
aansluiten op de realiteit. [Achteraf hoorden wij dat het verhaal wél
gebaseerd is op een historisch persoon. Dit is wellicht weggevallen in de
uitleg. Hoe zouden ze dit nog duidelijker kunnen maken?]
De studenten van de KPZ hebben een leuke tijd gehad in
het Stedelijk Museum Zwolle: het educatief materiaal was ontzettend leuk en er
is goed over nagedacht. Het was ook leerzaam, omdat wij ons nu beseffen wat een
bepaalde instelling voor soort educatief materiaal kan aanbieden. Het was
inspirerend en zorgt voor enthousiasme: ik zou graag vaker kijken bij
verschillende instellingen in de buurt.
Misschien heeft deze blog je wel inspiratie gegeven om
eens een kijkje te nemen bij bepaalde instellingen in jouw buurt, en kun jij je
klas wellicht verblijden met een mooie dag cultuureducatie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten